Zuidelijk Thailand (zon, zee en strand)

De duikcursus; aangekomen bij het 'resort' wat we van te voren hadden uitgekozen, maar niet gereserveerd. Bleek er over een half uur een boot te vertrekken met duikers erop. Indien ik mee wilde moest ik vlug even wat formulieren invullen en ondertekenen en mij gaan omkleden. De beheerders van de duikschool (overigens bijna allemaal westerse mensen) legden mij uit wat we gingen doen en hoe. Samen met Laura mijn medecursist zijn we na een korte uitleg de boot opgestapt voor onze eerste twee duiken. Normaal gesproken begint een duikcursus in het zwembad met de gebruikelijk instructies als: 'met mij gaat alles goed' en de vraag 'hoeveel druk (zuurstof) heb je nog?'. In Koh Tao echter gebeurt dit gewoon in zee, er is geen sterke stroming en het ondiepe water is zeer geschikt. In totaal hebben we die dag twee keer gedoken, twee keer rond de 45 minuten. Twee keer ook op dezelfde locatie met veel dezelfde oefeningen om ze snel onder de knie te krijgen. Bij terugkomst dienen de wetsuits en de 'drijfpakken' en ander materiaal schoongemaakt te worden en dan kan je gaan (vaak tot morgen, veel mensen raken verslaafd aan duiken en blijven net zolang totdat ze zelf instructeur zijn). Ik heb Lisa opgezocht en samen hebben we de namiddag en avond genoten van het eiland en de prachtige locatie waar we verbleven. De volgende dag stond de hoog nodige theorie op het programma (die je eingelijk voorafgaand aan het duiken moet hebben doorgenomen). Samen met Laura en onze instructeur Mattieu (frans, natuurlijk) zijn we door de hoofdstukken 1 tot en met 5 gelopen. De theorie ging onder andere over: veiligheid, de onderwaterwereld, de druk en stroming en natuurlijk het materiaal waarmee je duikt. Na de theorieles zijn we weer de boot opgestapt voor onze laatste twee duiken. Op de boot bevondt zicht dit keer ook een enorme groep fransen die een duiktrip bij de duikschool had geboekt. Onze cursus ging verder waarmee we gister waren geeindigd, het masker onderwater schoonmaken. Al gauw vond onze instructeur dat we het duiken redelijk onder de knie hadden en gingen we voornamelijk 'fundiven'. Toen we van de eerste duik boven kwamen waren de fransen nogal enthousiast, toen ik Mattieu vroeg waarom bleek er een walvishaai rond te zwemmen. De kans een walvishaai te zien is niet extreem groot dus was door de instructeurs besloten op de zelfde plek nog een keer te gaan duiken. Net aan het eind van de tweede duik heb ik zelf een glimps van de walvishaai opgevangen, ik zag anderen er zwemmend achteraan gaan. De dag erop heb ik mijn examen met een voldoende afgesloten en mijn duikpas in ontvangst genomen.

De uren die ik (wij) niet aan duiken heb(ben) besteed zijn doorgebracht op het strand of in het heerlijke restaurant YinYang. Lisa heeft zicht uitstekend vermaakt op het kleine maar paradijs achtige strandje vlakbij onze bungalow (foto's volgen). Op aanraden van Andreas (ook een duikinstructeur) hadden we besloten de nachtferry naar Surat Thani te nemen. S'avonds zijn we met een pick-uptruck naar de ferry vervoerd en hebben we nog even kunnen dineren voordat de boot vertrok. De ferry zelf beviel prima! Met zo'n 40 man sliepen we op het beneden dek met airconditioning. Doordat wij vroeg bij de ferry onze tassen hadden achtergelaten en de tickets opgehaald hadden we zelfs de meest comfortabele plekken van de boot gekregen; een prive bed tussen de twee rijen aaneengesloten matrassen. Redelijk uitgerust kwamen we s'ochtends aan in Surat Thani en werden we met een truck naar een reisbureautje gebracht. Daar moesten we wachten op de bus naar Krabi. In Krabi hebben we vervolgens de bus naar Ao Nang beach gepakt en vanaf het strand een longtail naar Railay beach. Op Railay hebben we net zoals op Koh Tao genoten, exclusief het duiken. Een ding dat we niet willen achterhouden is onze marathon door de jungle door een tropische onweersbui. Na drie nachten op Railay zijn we vertrokken naar Trang. In Trang gingen we bedenken wat we nog meer gingen doen en moesten we wat boodschappen doen voor de eilanden waar geen supermarkten en ATM's zijn. Bovendien hadden we in Trang onze goedkoopste overnachting in heel Thailand (3,75 euro, totaal) en was het stadje zelf een aangename plaats om een nacht te verblijven. De volgende ochtend zijn we met een minibusje naar de ferrypoint gereden waar boten vertrekken naar Ko Muk. Op Ko Muk zijn we door een een brommer met zijspan gebracht naar het 'tentenkamp' wat we van te voren hadden uitgezocht. Voor het eerst tijdens onze reis sliepen we in een Tent. Dit beviel prima! Het eiland zelf was een oase van rust (haha). We hebben dan ook weinig uitgevroten. De zonsondergang was heel mooi (wederom, foto's volgen). Vanaf Ko Muk zijn we na twee nachten met de speedboat vertrokken naar Ko Lipe. Aangekomen op Ko Lipe zagen we gelijk dat de sfeer totaal anders was. Het eiland is volgebouwd met bungalows en resorts en het stikt er van de mensen. Wel moeten we erbij zeggen dat er het strand en de zee het mooiste waren tot dusver. Omdat we in Trang geld moesten pinnen voor de laatste dagen Thailand (en er geen ATM is op Ko Muk en Ko Lipe) konden we niet langer blijven dan twee nachten, dit vonden we niet erg. Met de Ferry zijn we van Kop Lipe vertrokken naar Langkawi (Maleisie). Meer volgt....

Bas en Lisa